Jedno miejsce akcji - mieszkanie Julki i Elki, skromne i czyste, mieszczańskie.
ELEMENTY KOSTIUMOWE / REKWIZYTY
Kwiaty, najlepiej róże, jako symbol miłości.
ODNIESIENIA MUZYCZNE / LITERACKIE
Pieśń Zmiłuj się nad nami Panie Giuseppe Verdiego. Pada porównanie do jednego z bohaterów Przygód Guliwera Jonathana Swifta. Kobieta z obrazu Alegoria wiosny Botticellego.
JĘZYK
OGÓLNIE
Proza.
CECHY SZCZEGÓLNE JĘZYKA
Język zrozumiały współcześnie. Przewaga żywych dialogów. Brak wtrąceń z języków obcych Brak stylizacji językowej. Dobrze się „gada”. Tekst bardzo dosłowny.
KONWENCJA
dramat obyczajowy / psychologiczny realizm z elementami romantyzmu
Klasyczny trójkąt. Współczesny ahaswer (symbol bezustannego poszukiwania i oczekiwania) Problemy z uzyskaniem rozwodu.
A.K.
Nieśmiertelny temat niewierności i miłości, różnicy między pożądaniem i namiętnością, a wspólnym dzieleniem życia przez długie lata. Sytuacja rosnących w zawrotnym tempie szybkich ślubów i jeszcze szybszych rozwodów. Uleganie pozorom i iluzjom, łatwowierność, pragnienie szczęścia, karmienie się kłamstwami i pozorami.
K.W.
PROBLEMY / MOŻLIWOŚCI AKTORSKIE
Postaci przerysowane, sztampowe, jednoznaczne. Duży potencjał emocjonalny w dialogach.
D.G.
Ciekawe postaci, choć wydają się być tendencyjne, charakterystyczna dla danej epoki.
A.K.
Nie można odmówić dużego potencjału emocjonalnego w dialogach, choć postaci dość jednowymiarowe.
K.W.
PROBLEMY / MOŻLIWOŚCI INSCENIZACYJNE
Dramat wymaga adaptacji bądź kreatywnego podejścia, bo jest nieaktualny i moralizatorski.
D.G.
Może trącić myszką - potrzebuje ciekawego uwspółcześnienia.
A.K.
Dramat wymaga ciekawej adaptacji, stracił swoją aktualność.
K.W.
UWAGI DODATKOWE
Dramat może posłużyć jako inspiracja, ale jest dość banalny i przewidywalny od samego początku.
Wciąż świeże podejście do spraw męsko-damskich w teatrze. Odwrócenie schematu – tu trzy kobiety ustalają między sobą losy jednego mężczyzny. Dzielą się nim i spędzanym z nim czasem adekwatnie do swoich własnych potrzeb, bez konsultacji z mężczyzną. W tym dwie mądre kobiety, jedna głupia i prawie przeciętny mężczyzna.
Można wyczytać sugestię, że mężczyźni tak naprawdę wolą mądre kobiety, z którymi się mogą przyjaźnić. Nawet jak na dzisiejsze czasy jest to stosunkowo świeża teoria.
D.G.
Bardzo ciekawa postać starszej siostry - zimna, bezwzględna w swych działaniach, kierująca się rozumem, twardo stąpająca po ziemi. Ciekawa zmiana poglądów pod koniec – pod wpływem wydarzeń związanych z siostrą.
18.01.1902 - Teatr Miejski w Krakowie, reż. Tadeusz Pawlikowski
INNE WAŻNE REALIZACJE
m.in.: 25.01.1902 - Teatr Miejski, Lwów 01.06.1948 - Teatr Comoedia (MTD), Warszawa 12.09.1959 - Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego, Katowice (przeniesienie do TV w 23.12.1959) 30.10.1959 - Dolnośląski Teatr Powszechny, Wrocław 24.03.1960 - Teatr im. Juliusza Osterwy, Lublin 26.03.1960 - Teatr Ziemi Łódzkiej, Łódź
CIEKAWOSTKI
Zapolska miała spore kłopoty z tytułem. Początkowo zdecydowała się na Ahasvera miłości. Ten tytuł wydał mi się odpowiedni dla określenia pewnego rodzaju mężczyzn, a nawet kobiet, którzy wiecznie błądzą za jakimś ideałem miłosnym i nigdy go osiągnąć nie mogą, przynajmniej w swoim własnym pojęciu. I jest to wędrówka fatalna, ciągła, bez możności wyjścia z zaczarowanego koła - pisała na łamach Kuriera Teatralnego.
