8: Święta Kinga Świętochna - dworka Jagna - dworka Boguta - dworka Kobieta Trędowata Dziewczynka I Dziewczynka II Dziewczynka III
MĘSKICH
7: Bolesław Wstydliwy Skarbimir - dworzanin Zbrodniarz Mnich Chłopiec Górnik I Górnik II
DZIECIĘCYCH / STATYSTÓW / INNYCH
+ dzieci, lud, górnicy.
ILOŚĆ AKTÓW / OBRAZÓW, ILOŚĆ SCEN W AKTACH
Jednoaktówka, bez podziału na sceny.
MIEJSCA AKCJI
Jedno miejsce akcji. Rzecz dzieje się w Bochni w połowie XIII stulecia. Scena przedstawia komnatę królewską. W głębi drzwi, na lewo, bliżej głębi - drzwi, bliżej sceny - klęcznik, nad nim krzyż, przed którym pali się lampka. Pod ścianą, w głębi, nieco na lewo, ławy i stołek; na prawo krzesło wysokie, z bocznemi poręczami, na wzniesieniu, okrytem kobiercem. […]
ELEMENTY KOSTIUMOWE / REKWIZYTY
Na końcu dramatu w objaśnieniach umieszczono bardzo dokładny opis kostiumów, zatem można przypuszczać, że dokładność kostiumów jest rzeczą istotną i głęboko symboliczną: W niniejszym obrazku najważniejszą postacią jest święta Kinga, która odznaczając się w życiu wielką świątobliwością i w ubiorze swym musi mieć coś niemal zakonnego. A zatem suknia obcisła, ciemna, np. fioletowa, ciemnozielona, granatowa, najlepiej aksamitna, obciśnięta srebrnym pasem. Na głowie w pierwszej części ma „podwikę”, czyli chustę białą, owijającą szczelnie głowę, a na niej czerwoną, książęcą czapkę, objętą gronostajem. W dalszych scenach Kinga wkłada płaszcz koloru np. jasno-bordo i musi mieć kaptur przylegający ściśle do głowy, na który to kaptur idzie czapka. Jest to historyczny strój Kingi. Na szyi krzyż złoty na łańcuchu […] Bolesław Wstydliwy ma ubiór podwójny, pod spodem obcisłe spodnie i kaftan krótki, pasem ściągnięty; na wierzchu rodzaj kapy na obu bokach rozciętej i objętej futrem. Kapa musi być odmiennej barwy, niż ubranie od spodu, a i materiał powinien być cięższy - może nawet deseniowy. Czapka purpurowa - otoczona rodzajem złotej korony. Twarz bez brody, tylko z długimi, zwisającymi blond wąsami. Długie, jasne włosy do ramion. Skarbimir w długiem ubraniu z kołnierzem futrzanym. Pas metalowy, przy nim miecz krótki. Spodnie obcisłe i trzewiki o wywiniętych brzegach, albo pantofle skórzane. W ogóle obuwie postaci należących do niniejszego obrazka powinno być tego rodzaju […] Dekoracja sceny - wnętrz - które możemy ozdobić, opinając ściany kobiercami. Na prawo wzniesienie małe, okryte dywanem, na niem fotel, na nim poduszka. Oparcie wysokie. Na lewo ława, na niej siedzą dziewczęta. Na lewo krucyfiks, przed nim paląca się lampka. W braku oparcia stylowego - fotel zarzucić draperją lub futrem. Pod nogami Kingi poduszka - stołki też okryte draperjami lub futrem.
ODNIESIENIA MUZYCZNE / LITERACKIE
Cytowane są fragmenty Bogurodzicy. Znajdziemy również odniesienia do Biblii.
JĘZYK
OGÓLNIE
Poezja.
CECHY SZCZEGÓLNE JĘZYKA
Język współcześnie trudny do zrozumienia, archaiczny. Bardzo trudny w mowie. Język stylizowany na średniowieczny (trudny rym).
Jak tłumaczy to autorka na końcu dramatu: Legenda o królowej Kindze dotyczy wieku XII, czyli wczesnego średniowiecza. Była to epoka wielkiej religijnej żarliwości, a zarazem epoka przesądów i cudowności. […] Jest to krótka wierszowana historia drogi Królowej Kingi do świętości. Odnosi się bezpośrednio do legendy bocheńskiej o pierścieniu Świętej Kingi.
Może to być również historia o śmiałości: wszyscy ludzie uzdrowieni przez Kingę, czy duchowo, czy zdrowotnie, byli wyrzutkami społecznymi, którym sprytem udało się dotrzeć przed oblicze Królowej. Byli bardzo zdeterminowani i osiągnęli cel. Sukces jest domeną także naszych czasów. Trzeba umieć się przebić, zwrócić na siebie uwagę.
Jest to dramat religijny, więc może też być dobrym pretekstem do dyskusji o wierze.
O niesprawiedliwości, jaka jest wpisana w religijne odpracowywanie win. Jak zrozumieć logicznie fakt, że możesz kogoś zabić, ale jeśli szczerze żałujesz, to wystarczy byś został rozgrzeszony i trafiasz do tej samej „celi” co zwykły złodziej albo prostytutka?
Królowa Kinga obdarza swój lud ogromnym zaufaniem, zakłada, że każdy, kto do niej przychodzi ze sprawą, ma dobre intencje i wszyscy muszą być wysłuchani. Zdaje się, że tylko po to żyje, by dbać o swój lud. To świetny kontrast do tego, jak obecnie wyglądają w Polsce relacje między władzą a społeczeństwem.
D.G.
Świętość. Głęboka wiara i przekonanie, że nierealne rzeczy są możliwe. Wiara w cuda.
Osoby obdarzone cudowną mocą i uzdrawiające ludzi.
Kult jednostki.
Dzieci wychowywane w wierze katolickiej i od małego uczone biblijnych historii.
A.K.
Cuda i inne zjawiska paranormalne. Serial Archiwum X.
Bycie świętym. Dzisiejsi święci - którzy to są i kim są?
Wykluczenie społeczne.
Czym jest dziś pierścień świętej Kingi w bryle soli?
K.W.
PROBLEMY / MOŻLIWOŚCI AKTORSKIE
Dramat jest bardzo uduchowiony i wzniosły, przez co postaci stają się patetyczne i jednowymiarowe, trzeba na to uważać.
D.G.
Brak uwag.
A.K.
Bardzo trudny język do „mówienia” na scenie współcześnie. Postacie dosłowne, jednowymiarowe.
K.W.
PROBLEMY / MOŻLIWOŚCI INSCENIZACYJNE
Dramat trudny, bardzo dosłowny, za to ciekawy kulturowo i językowo.
D.G.
Przestrzeń baśniowa, daje duże możliwości inscenizacyjne.
A.K.
Inspirujące są kopalnie soli - bardzo plastyczne, uruchamiające wyobraźnię. I ten pierścień w bryle soli. Możliwość zbudowania wielu komunikatów za pomocą samej przestrzeni, światła, scenografii - całej strony wizualnej.
K.W.
UWAGI DODATKOWE
To byłby świetny dramat, gdyby ona tej soli właśnie nie znalazła.
D.G.
Wymaga adaptacji i uwspółcześnienia.
A.K.
Najciekawsza wydaje mi się sama legenda, dramat nie robi na mnie wrażenia. Jest dość płasko i banalnie, czyli tak zupełnie inaczej niż wszystkie bryły i formy jakie przybiera sól. Inspirujące jest to, że to są realne miejsca na mapie Polski. Myślę, że dobrze tam pojechać, pochodzić po tych kopalniach. Jest coś pociągającego w soli jako materii, w kształtach i formach jakie przyjmuje. Jak się objawia? Można by powiedzieć, że jak cud ;)
K.W.
INFORMACJE PRAKTYCZNE
DATA POWSTANIA
1924
WYDANIE
Gerson-Dąbrowska Maria, Legenda o królowej Kindze, w: Legenda o królowej Kindze; Leszek Biały: obraz historyczny, M. Arct, Warszawa, 1924, s. 3-19.
